موریانههای سازمانی
در نظام اداری، تیپهای شخصیّتی گوناگونی مشاهده میشوند که هر کدامشان ویژگیهای منحصر به فرد خودشان را دارند و نقش خاصِّ خود را ایفا میکنند.
یکی از این تیپها «موریانه» است که جزو خطرناکترین شخصیّتهای نقشآفرین در یک سازمان به شمار میرود. موریانههای سازمانی، افرادی جاهطلب و به شدّت منفعتگرا هستند که سازمان را از درون میخورند.
آنها با نزدیک شدن به مدیر ارشد یا مدیران ارشد سازمان، با بهرهگیری از ترفندِ «آمیخته کردن راست و دروغ و اختلاط حقّ و باطل» تلاش میکنند اعتماد رئیس یا رؤسای سازمان را جلب کرده و ذهن آنها را نسبت به همهی کارکنان سازمان منفی کنند تا با ایجاد شکاف بین رئیس یا رؤسای سازمان و دیگر کارکنان، خودشان قدرت بلامنازع باشند و با اِعمال قدرت بتوانند به منافع خود که غالباً هم منافع نامشروع و ناپاک هستند دست پیدا کنند (دریافت قدرتِ مشروع، برای اعمال قدرت به سبک نامشروع).
دروغگوییِ حرفهای با نقابِ صداقت، تلاش برای خودبزرگسازی نمایشی، ظاهرفریبی، کینهتوزی، تفرقهافکنی، نفاق و چندچهرهگی، بلوفزنی، پیشگیری از ارتباط مستقیم کارکنان با مدیر یا مدیران ارشد، جاهطلبی، تنشآفرینی سریالی، ناکارآمدی و… از بارزترین ویژگیهای موریانههای سازمانی است.
غالبِ نظرات و مشورتهای این افراد، تخریب سازمان و جایگاه ریاست [به عنوانِ عمود خیمهی سازمان] را در پی دارد.
منطقیترین راه برای پیشگیری از خورده شدنِ سازمان توسط موریانهها، گوش ندادن به نظرات آنها و دور کردن آنان از حریم سازمان و ساحتِ مدیریّت است.
موریانههای سازمانی با هیچکس صادق نیستند…
▫️به قلم: محمدصادق زمانی
*پینوشت:
تاریخ نخستین انتشار: سال ۱۳۹۸
دیدگاهها
علی
15 شهریور 1402 - 20:18عالی بودجناب زمانی
دیدگاه خود را بنویسید